بدبینی بیمارگون

۲۶ بهمن بدبینی بیمارگون

به قلم استاد مخدومی

اختلال شخصیت پارانوئید ( Paranoid Personality Disorder ) یک اختلال رایج است.

افراد مبتلا به اختلال پارانوئید همیشه:

درباره دیگران شکاک هستند و به آنها اعتماد ندارند و عدم اعتمادشان به دیگران فراگیر و غیرقابل تغییر است.

افراد مبتلا به پارانوئید از دوستی های نزدیک اجتناب می کنند،

ناگهان از دست دیگران خشمگین می شوند و نسبت به آنها پرخاش می کنند

و آنقدر به دیگران بدبین و بی اعتماد می شوند که نمی توانند کار خود را به خوبی انجام دهند.

مبتلایان به اختلالات شخصیت پارانوئید در هر رویدادی تهدیدی پنهان جستجو می کنند

آنها حرف های بدون منظور دیگران را ترسناک و اضطراب آور می یابند و نیت شان را بدخواهانه تلقی می کنند.

این افراد اغلب فکر می کنند که دیگران به آنها خیانتی عمیق و برگشت ناپذیر مرتکب شده اند، هرچند برای اثبات آن هیچ سند عینی ندارند.

این افراد همیشه:

گوش به زنگ هستند تا نیت بدخواهانه دیگران را کشف کنند،

کینه به دل می گیرند،

به محض آنکه فکر می کنند کسی از آنها ایراد گرفته است به او حمله می کنند،

مردم را حسود می دانند

و برای اثبات حرف خود، دلایل سطحی و بی منطق ارایه می دهند.

افراد مبتلا به پارانوئید مایل نیستند اسرار خود را با دیگران در میان بگذارند یا با آنها صمیمی شوند، زیرا می ترسند از اطلاعاتی که در میان می گذارند علیه خودشان استفاده شود.

معیارهای اختلال شخصیت پارانوئید

• فرد فکر می کند که دیگران از او سوء استفاده می کنند، به او آسیب می رسانند، یا فریبش می دهند بدون آنکه دلیل کافی برای این ادعا داشته باشد.

• فکر و ذهنش دائما مشغول شک و تردیدهای ناموجه درباره وفاداری و قابل اعتماد بودن دوستان و همکاران است.

• به درد دل کردن با دیگران تمایل ندارد زیرا بی دلیل می ترسد اطلاعاتی که در میان می گذارد با بدجنسی علیه او به کار بروند.

• حرف های بی منظور و مهربانانه دیگران و رویدادهای کاملا خنثی را حرف ها یا رویدادهایی تحقیرآمیز یا تهدیدآمیز تلقی می کند.

• به طور دایم کینه نگه می دارد ( توهین ها ، جریحه دارشدن احساسات و انتقادها را نمی بخشد ).

• حملاتی را علیه شخصیت و آبروی خود کشف می کند که برای دیگران مشخص و آشکار نیست و به سرعت، با عصبانیت یا با حمله متقابل به آنها واکنش نشان می دهد.

• به طور مکرر، بدون توجیه منطقی، درباره وفاداری همسر یا نامزد خود شک می کند.

• ویژگی های شخصیتی ایـن بیماران مانع عمده ای در ایجاد رابطه درمانی مناسب است .

• درمان دارویی بـرای مقابله با اضطـراب و پریشانی بیـمار و یا دوره های آشفتگی شدید و اندیشه های شبه هذیانی او مفید است.

بهترین راهکاری که برای پیشگیری توصیه می شود این است که از کودکی محیط پرورش کودک خوب، سالم، دوستانه و بامحبت باشد و روابط موجود در خانواده سیری طبیعی داشته باشد. در بین افراد خانواده، “مادر” اولین ناجی است که نیازهای عاطفی کودک را برآورده می کند. او در واقع تغذیه کننده روح و روان کودک می باشد که اگر به درستی وارد عمل نشود و بی اعتمادی را به فرزندش منتقل کند، او را در سراسر زندگی با مشکلات عدیده ای روبرو ساخته است. ارتباط صمیمانه والدین، رفتار محبت آمیز با فرزندان، آموزش دوست داشتن همکلاسی ها و همسن و سالان به بچه ها در مهد کودک و مدرسه و… باعث خواهد شد که کودک کینه توز بار نیامده و همه را دوست داشته باشد. این کودک در بزرگسالی نیز می تواند یک همسر مهربان و یک پدر یا مادر خوب باشد و اختلال شخصیت “بدگمانی” یا پارانوئید را تجربه نکند.