سندرم استکهلم

۳۱ فروردین سندرم استکهلم

به قلم استاد مخدومی

شاید این اسم براتون عجیب باشه اما این سندرم بر اساس یه اتفاق واقعی که در استکهلم افتاده، نام گرفته است.

 داستان در مورد:

گروگان گیری شش روزه در بانک کردیت در استکهلم بوده که سارقان چند نفر را به زور اسلحه توی یه انباری قفل شده نگه می دارند.

و گاهی وادارشون می کنن دور گردن شون طناب ببندند و یا بهشون مواد منفجره می بستن و… وقتی پلیس او از دست شارقان نجاتشون می دهد در کمال تعجب از گروگان گیرها دفاع کردند و حتی براشون صندوقی برای دفاع اون ها در برابر قانون راه اندازی کردند و…. برای همین اسم این اتفاق رو سندرم استکهلم نامیدند .

این با تعریفی به عنوان نوعی وضعیت روانی اطلاق شد که در اون:

پیوندی محبت آمیز بین فرد در اسارت یا ربوده شده با فرد یا افراد به اسارات گیرنده ایجاد می شود، تعریف شد…

خیلی از ماها در رابطه های عاطفی مون درگیر شرایط این چنینی هستیم . منظور هر نوع رابطه ای است (والد-فرزندی و زن وشوهری و خواهر-برادری و مدیر-کارمند).

اصلا این ارتباط چیه و چجوری شکل میگیره ؟

 ما در ارتباط با این افراد علیرغم اینکه مورد خشونت جنسی-کلامی-فیزیکی قرار می گیریم، باز هم احساس مثبتی به طرف مقابل داریم

و حتی حاضر نمی شیم رابطه رو ترک کنیم .

یا حتی اعتراضی کنیم(بخصوص در رابطه زن و شوهری) و نسبت به اون رابطه و فادار ، همدل و همراه می مونیم!؟ و بدتر این که ما سعی می کنیم این رفتارها و پرخاشگری هارو برای خودمون توجیه کنیم .

مثلا:

می گیم درسته دست بزن داره ولی دوسم داره، برام کادو می خره.

یا با وجود اینکه مارو تحقیر می کنه، فحش می ده و جلوی بقیه باهامون بدرفتاری می کنه. می گیم مرد دیگه و…. و با گفتن این حرف ها به جای اینکه با واقعیت ماجرا روبرو بشیم اونو تحریف می کنیم. و سعی می کنیم اینجوری خودمون رو آروم کنیم…. معمولا این افراد قربانی به دوران نوزادی خودشون برمیگردن . و در وضعیت وابستگی فرو می رن . و وقتی فرد شکنجه گر به قربانی اندکی محبت نشون میده قربانی اون رو بعنوان خصایص مثبت درک می کنه . مثلا امتیاز کوچکی که همسر شکنجه گر برای همسرش که حق طبیعی و قانونیشه قائل می شه . ولی فرد قربانی اون رو مثبت و حتی از مهربونی فرد می دونه !؟

خیلی وقتها فرد شکنجه گر از خاطرات تلخ کودکی و تجربیات سختش برای قربانی میگه تا اون تحت تاثیر قرار بده .  این کار باعث میشه فرد قربانی بیشتر باهاش احساس همدردی کنه. (مثل گروگان گیرای بانک که از دلایل و توجیه کارشون و سختی هاشون برای قربانی هاشون میگن و اونارو تحت تاثیر قرار میدن تا جایی که بهشون حق می دن و…) نکته بسیار مهم اینکه افراد قربانی برای نجات خودشون باید همه چیز رو از دید شکنجه گر می بینند .

و سعی می کنن اونو خوشحال کنن. و جالب اینه که در نهایت اون ها بیش از پیش به همدیگه نزدیک می شن . و براشون در ادامه به یک سبک زندگی تبدیل می شه…!؟

راه چاره چیه و برای رهایی از از حالت باید چیکارکنیم ؟

باید سعی کنیم تصویر واقعی از فرد شکنجه گر و خودمون رو در ارتباط با احساسات و هیجانات و رفتارهامون بشناسیم .

چون این روند در دراز مدت رنج نامتهایی رو برامون رقم میزنه. تا جایی که انگار خودمون رو ته چاه عمیقی انداختیم که اگر هم بخوایم نتونیم بیرون بیایم…؟؟؟ سندرم استکهلم رو جدی بگیریم….!!!!!  قطعا در این زمینه روانشناس متخصص در این زمینه راهکارها و تکنیک های لازم یاد خواهیم گرفت . اگر به مشاور نیاز دارید می تونید از طریق مشاوره تلفنی و حضوری روانشناسان کلینیک ما تماس بگیرید .